მეგრელი, გებელსი, ბერია და …

მეგრელი სამამულო ომიდან დაბრუნდა და ყვება ბირჟაზე …

-მთელი პოლკი გაწყდა, მე დავრჩი მარტო, ტყვიები რომ გამითავდა ხიშტით გადავედი შეტევაზე, დამჭრეს, ტყვედ ამიყვანეს და პირდაპირ გებელსთან მიმიყვანეს. არ შევუყვარდი ამ გათახსირებულ კაცს?! მოკლედ ვცხოვრობ მაგასთან და ყოველ ღამე მხერხავს … რა ვქნა დაჭრილი ვარ. მომიშუშდა ჭრილობები, მოვღონიერდი. ერთხელაც თვითმფრინავი დაჯდა ახლოში, დრო ვიხელთე, 10 ესესელს ყელი გამოვჭერი, პილოტი გადმოვაგდე, მოვახტი თვითმფრინავს და მოვხიე. იქიდან გერმანელებმა დამცხეს აქედან რუსებმა. წითელ მოედნამდე მივაღწიე და დავსვი! მეცნენ ჩეკისტები, ამომიტრიალეს ხელები, ვაი ნენა მეთქი ამოვიოხრე … ბერიამ გაიგონა, სადაური ხარო გამომკითხა … ჩემი ამბავი მოვუყევი … ამოიღო სიგარა მომცა და მომიკიდა: -ჯგირ კოჩი ხარ შენაო …

– გეყო ეხლა ამდენი ტყუილების მოყოლა!!! ახმაურდა ბირჟა.

– მე თქვენი დედა ვატირე! გებელსი, რომ მხმარობდა ეჭვი არც ერთს არ შეგიტანიათ და რაღა ბერიას მოკიდებულ სიგარას არ იჯერებთ?

** სურათზე მეგრელის პერსონაჟის ავტორია ზალიკო სულაკაური: http://zaliko.com/